استقامت گامهای استوار زینب است

صبر عالم قطره ای از چشمه سار زینب است

او دعا کردست ما در روضه آهی میکشیم

حال ما در امتداد حال زار زینب است

بی قراری پیشه کرد و رنگ آرامش ندید

این طریق بی قراری خود قرار زینب است

در اسارت با جسارت باز قامت خم نکرد

کوه مبهوت از شکوه اقتدار زینب است

سیل اشکش نقشه های فتنه را بر آب کرد

فاطمه ام البکاء ، آموزگار زینب است

زن نگو هر آینه در جلوه ای از حیدر است

خیبر او شام و خطبه ذوالفقار زینب است

با قیامش آیه آیه کربلا تفسیر شد

هفت بطن عاشقی در عمق کار زینب است

کس نمی داند چهل منزل چه آمد بر سرش

کوچ کوچه، شام و کوفه رازدار زینب است

تا به دنیا بود بر قلبش مصیبتها نشست

حال هنگام جسارت بر مزا زینب است

باز هم در بین نامردان شامی بیکس است

گوئیا هر روز ، روز کارزار زینب است

کو حسینش، کو علمدارش، چه شد پیغمبرش

غربیت و تنهایی و غم یار غار زینب است

غم مخور بانو اگر ایل و تبارت رفته اند

در عوض امروز شیعه پاسدار زینب است

ما همه عباس های جان نثارت میشویم

دلبر ما شهریار نی سوار زینب است

دم ز مولا میزنیم و راه عزت میرویم

خوی ذلت ناپذیری یادگار زینب است

خوب میدانیم در این راه سخت عاشقی

هرکه بی سر سد مرید تاجدار زینب است

حسین محسنات

شعری با گویش محلی(لری)

حسین هَم محرم وابِیدِه دِلُم سیوِسَّی

حسین به عشق تو گناهِلُم پِرِسَّی

حسین اِسمِت که اِییای گناه شَرم اِیکنِه

حسین اَ غم تو دل هَر رو زَخم اِیکنِه

حسین تموم جوونیم وِ پات گِذشت

حسین روز به روزُم مثل عاشورات گِذشت

حسین نومت که اِییای غیرتُم وِ جوش اِییای

حسین وقتی ایگُوم حرم حرفی سِیم نِیای

حسین وِ قُربون خدا بِرَم که آفریدت

حسین بِنازُم وِ مادری که پَروریدت

حسین زندگیم با تو شرینَه بی تو نُنُم چِه کِنُم

حسین اَ بِهِشتَم بِدِنُم بی تو نُنُم چِه کِنُم

حسین مَحْلی دِلُم اِیخوی بِوینِمِت

حسین چِه ایتَرسُم بِمیرُم نِبینِمِت

صادق خاتم پور

دوباره آمده بویت  کجایی؟

دلم پر می کشد سویت  کجایی؟

ندیده، عاشق روی تو گشتم

ندیدم آخرش رویت کجایی؟

غریبی و اسیری و جدایی

به دام افتاده آهویت  کجایی؟

صدایت کردم و پاسخ نیامد

کجایی جان عمویت کجایی؟

مرا دیوانه کرده نیمه شب ها

می آید بوی شب بویت  کجایی؟

فرستادم به دنبالت، نبودی

شده زخمی پرستویت  کجایی؟

تو طاووس بهشتی هایی آقا

فدای طاق ابرویت  کجایی؟

دلم می خواهد اینکه یک شب آخر

نهم سر روی زانویت کجایی؟

شعر از : میثم امانی

سلام بر رمضان ماه آرزومنـدان

سلام بر سحرو آه و دیده ی گریان

سلام برشب قدرو شمیم عطر بهشت

سلام بر دل بی تاب ، روضه ی رضوان

سلام ماه مناجات ، ماه جود و سخا

سلام ماه دعا ماه رحمت و احسان

سلام بر دل مشتاق و حسرت دیدار

سلام بر گهر دیده ی امام زمان

سلام بر دم افطار و روضه های حسین

سلام بر عطش و ظهر گرم تابستان

سلام بر لب خشکی که تا ترک برداشت

سلام داد به لبهای شاه تشنه ابان

همان مام غریبی که در میان دو نهر

نداشت قطره ی آبی برای تازه جوان

همان شهی که درآن ظهربی کسی حتی

نداشت یاوری و گشت صید تیر و کمان

سپاه نیزه و شمشیر و یک تن بی جان

زدند بر بدنش ضربه های بی پایان

سری به نیزه بلند است خواهری آمد

رسید مادر پهلو شکسته لطمه زنان

کجاست پیرهنت مادرت به قربانت

سرت به نیزه تنت مانده بر زمین عریان

منم همون بنده ای که یه عمریه از تو دورم              

گناه داده فریبم گرفته فهم و شعورم

منم همون بنده ای که زمزمه بر لب ندارم               

دلم سیاه سیاهه ناله ی یا رب ندارم

گذشت عمر جوانی منم که بودم فراری                   

چیزی بدستم نیامد بغیر مستی و خواری

تو مالک عرش اعلی تو پادشاه زمینی                    

تو صاحب جنه و نار تو ارحم الراحمینی

اگه گناهم زیاده به وسعت ریگ صحرا                      

امید دارم ببخشی من از تو دارم تمنا

نماز و آه شبانه  دعا و ذکر و مناجات                       

نصیب ما هم بگردان گشاده کن درب حاجات

نصیب ما هم بگردان روزای بی معصیت را                

که روز عید است با رب برای ما رو سیا ها

به رو سیاهت عطا کن مزار ارباب بی سر                

یه اسلام علیک پایین پاهای اکبر

به رو سیاهت عطا کن گریه هرصبح وهرشب           

  اشک امام زمانی برای غم های زینب


شاعر:حسین محسنات